Βρέχει έμπνευση στην Blogoγειτονιά!!!

Να 'μαι κι εγώ!!!!!

Χμ..ναι δίκιο έχετε να το σκεφτείτε. Να 'μαι ,αλλά ποια είμαι??

Θα ήθελα να υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου γύρω μου αλλά μάλλον είναι καλύτερα να σας αποκαλυφτώ..αν θέλω να με διαβάζει κάποιος δηλαδή!!!

Ας είναι... Με λένε Άννα και πριν από κάποια χρόνια ήρθα στον πλανήτη γη.Όχι ότι είχα επιλογή να κάνω κι αλλιώς...

Η κοιλιά της μαμάς μου είχε τέτοιο βάρος και εγώ καθόλου χώρο να κινηθώ οπότε και για τις δυο μας η έξοδος μου αυτή ήταν ανακουφιστική.. Φθινόπωρο γεννήθηκα και μεγαλώνοντας ανακάλυψα πως αυτή η εποχή μου ταιριάζει πολύ.

Είναι μια εποχή ιδιόμορφη.

Ο καιρός πότε θυμίζει καλοκαίρι και μας γεμίζει αισιοδοξία και πότε χειμώνα που ετοιμάζεται να έρθει και μας μελαγχολεί..

Έτσι κάπως είμαι κι εγώ..τη μια στιγμή μέσα στην καλή χαρά και άλλες φορές πάλι είμαι συννεφιασμένη έτοιμη να ξεσπάσω σε καταιγίδα δακρύων.

Η διάθεση μου βέβαια είναι και θέμα καταγωγής.Τι δεν με πιστεύετε??

Μεγάλωσα στην Χαλκίδα, ξέρετε αυτή την πόλη με τα τρελά νερά που πάνε 6 ώρες πάνω και μετά βαριούνται και πάνε προς τα κάτω για άλλες 6 ώρες!!

Ε έτσι ακριβώς συμβαίνει και με μένα..είμαι με τις ώρες μου!!!!!

Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ και σας τα λέω όλα αυτά είναι ένας....ή καλύτερα μια!

Η zoze...έτσι την αποκαλώ χρόνια τώρα!

Πάντα πίστευα ότι είχε το ταλέντο στο να γράφει και πάντα πίστευα ότι με το πείσμα και την αφοσίωση της σε ότι κάνει θα τα καταφέρνει.Έτσι και έγινε. 
Το 4 seasons πήρε σάρκα και οστά και είναι σίγουρα από τα blog που σου δίνει έμπνευση...

Κάθε φορά που συζητούσαμε για το blog με παρακινούσε να φτιάξω και εγώ ένα.. Αλλά τύχαινε πάντα τα νερά να πηγαίναν προς τα κάτω και πάντα έπαιρνε αρνητική απάντηση!!!

Μέχρι σήμερα το πρωί που της ανακοίνωσα ότι αποφάσισα να φτιάξω blog...Θα μου πείτε τώρα πως μου ήρθε? 

Βαρέθηκα λοιπόν στην γειτονιά των social media και είπα να μετακομίσω στην blogoγειτονιά!!!

Λοιπόν θα σας αποκαλύψω και κάτι άλλο...

Το Σάββατο που μας πέρασε είχα κρυφτεί πίσω από την οθόνη του υπολογιστή μου και παρακολουθούσα κάτι που συνέβαινε μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο που ήταν λέει πολυχώρος ! Εκεί ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος...κάτι σαν συνέλευση των ενοίκων της blogoγειτονιάς.

Εκεί λοιπόν είδα να μιλάνε μαμάδες αλλά και μπαμπάδες , εκπαιδευτικοί με παιδιά άλλων αλλά και κάποιοι άλλοι όπως εγώ που δεν έχουν παιδιά...!!

Και ξέρετε και τι?? Όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρόλο που δεν βλέπονται κάθε μέρα αγαπάνε και αγαπιούνται πολύ..Είναι γεμάτοι χαμόγελα, θετική σκέψη και κυρίως έτοιμοι να μοιραστούν ο ένας με τον άλλο.Το πιο περίεργο από όλα αυτά που σας λέω, είναι ότι δεν μοιράζονται μόνο τα καλά αλλά και τα λιγότερο καλά μεταξύ τους.

Και αυτό τους κάνει πιο δυνατούς στα σίγουρα!!

Οπότε αποφάσισα ότι θα μου άρεσε και μένα να έχω τέτοιους γείτονες και βρήκα αυτή της γωνίτσα της βιβλιοθήκης για να νοικιάσω και να μετακομίσω μαζί με όλα μου τα υπάρχοντα..Δεν είναι πολλά μη φανταστείτε.Οι σκέψεις μου, τα βιώματα μου, οι γνώσεις μου, ο υπολογιστής μου και εγώ...

Θα γνωρίσω καλύτερα αυτή την γειτονιά και θα φροντίσω να γνωριστώ με όσους πιο πολλούς γείτονες μπορώ!! Και σιγά σιγά ελπίζω να γίνουμε και φίλοι!

Λοιπόν αυτά είχα να πω για την ώρα!

Είναι η πρώτη μου ανάρτηση και αν και μπορεί να μην είναι και η καλύτερη  εγώ την αγαπώ γιατί είναι δικιά μου.

Για το τέλος θα ήθελα να δανειστώ κάτι από τον Οράτιο,τον Ρωμαίο λυρικό ποιητή (ελπίζω να μη μου ζητήσει ρήτρα για τα πνευματικά δικαιώματα!!) με το οποίο θα ήθελα να κλείνω κάθε μου ανάρτηση με την ευχή κάποιοι από εμάς- αν υπάρξουν κι άλλοι δηλαδή - να το κάνουμε πραγματικότητα...

"Carpe diem" άδραξε -αξιοποίησε τη μέρα!!